Een nummer uitgebracht door Luc Lutz naar aanleiding van het winnen van wereldbeker in 1970 door Feijenoord tegen Estudiantes de La Plata. Waarmee Feijenoord de eerste club in Nederland was en dus wederom FC Neus/FC Arrogantie uit dat stront dorp aan het IJ voor waren.

Johannes Cornelis (Joop) van Daele (Rotterdam, 14 augustus 1947) is een voormalig Nederlands voetballer, die voor Fortuna Sittard speelde en voor Feyenoord waar hij vaak als pinchhitter werd ingezet. In de tweede finalewedstrijd om de wereldbeker tegen Estudiantes de La Plata in 1970, de return in Rotterdam, maakte hij het beslissende doelpunt.

Van Daele speelde aanvankelijk voor Overmaas en werd op 13-jarige leeftijd lid van Feyenoord. Hij speelde als midvoor in het jeugdteam van Feyenoord en maakte op 31 mei 1964 het beslissende doelpunt tegen het jeugdteam van Tottenham Hotspur. In het tweede elftal van Feyenoord was hij vaak centrale verdediger. Begin juli 1967 liet hij zich op de transferlijst zetten, hij moest toen ƒ 90.000,- kosten. SVV had interesse, maar vond de vraagprijs te hoog, en een poging Van Daele te lenen had geen succes. Van Daele bleef bij Feyenoord spelen en tekende op 10 juni 1970 een contract voor twee jaar als profvoetballer zodat hij zijn baan als loketbeambte bij de PTT kon opzeggen.

Bij de aanvang van het seizoen 1970/71 had trainer Ernst Happel lovende woorden over hem: “Joop van Daele kan ik overal voor inzetten. Voor mij is hij de grote verrassing geweest aan het eind van de vorige competitie. “Van Daele stond echter niet in de basisopstelling van Feyenoord, maar werd als invaller gebruikt.

Strijd om de wereldbeker

Zijn bijzondere plaats in de voetbalgeschiedenis dankt Van Daele aan zijn doelpunt in de tweede wedstrijd van de strijd om de wereldbeker voor clubteams in 1970 tegen Estudiantes de La Plata. Nadat de wedstrijd in Buenos Aires in 2–2 was geëindigd, maakte Van Daele (invaller voor Coen Moulijn) op 9 september 1970 in Rotterdam met een hard en laag schot het beslissende doelpunt voor Feyenoord (1–0). Tijdens de vreugdedans daarna werd zijn ziekenfondsbril afgerukt door de Argentijn Oscar Malbernat. Die gaf hem aan zijn ploeggenoot Carlos Pachamé, die hem op de grond platstampte. De Argentijnen beweerden na afloop van de wedstrijd dat ze Van Daele zijn bril hadden afgerukt omdat hij door die bril een gevaar op het veld was; in Zuid-Amerika zou het om die reden verboden zijn te voetballen met een bril op.

Tegen het tijdschrift Hard Gras zei Pachamé in 2005 over Van Daele: “Die kerel zette zijn bril op als ze in de aanval waren en weer af als ze gingen verdedigen. Maar het was duidelijk tegen de regels, dus een van ons pakte hem zijn bril af en toen ging die stuk.”

En zijn medespeler Juan Ramon Verón: “Zijn bril viel af. Misschien stapte een van ons er per ongeluk op.”

Het brilletje werd het symbool van de wedstrijd, en werd bezongen door Johnny Hoes (Waar is de bril van Van Daele, en door Luc Lutz in het door Toon Hermans geschreven Het brilletje van Van Daele. Het brilletje is te zien in het Feyenoord-museum.

Van Daele speelde vanaf 1972 met contactlenzen in.