Bron: Beat aan de Maas

De band bestond uit tieners van Zuid. Ze woonden allemaal in Bloemwijk. “Het was een muzikale omgeving”, weet Louis de Frel (basgitaar). “Aanvankelijk zat ook Peter van Toorn in de groep, maar hij besloot al snel een eigen band te beginnen: The Raves.” The Scouts bestond verder uit Joop Leeflang (sologitaar), Jan Izelaar (slaggitaar), Aad Schouten (drums) en John Borghout (zang). Het allereerste optreden van de band had volgens De Frel plaats in café De Hoop in de Walravenstraat. “Onze vaders hadden van oude lampenradio’s versterkers gefabriceerd, die in een kast zaten met gordijnen ervoor. Het drumstel was van een harington gemaakt.” Een tijdje en veel optredens later kwamen daar échte versterkers en een heus drumstel voor in de plaats. Buiten “In eerste instantie kochten we twintig wattversterkers”, zegt De Frel. “Waarna het al snel exemplaren van honderd watt werden.” Goed versterkt besloten de muzikanten een andere muzikale richting in te slaan en bovendien de naam van de band te veranderen in The Oxs. The Oxs stond garant voor covers van The Cream, John Mayall, The Pretty Things en The Who. “Met John op de piano en ik op mondharmonica klonk dat als een dijk”, aldus De Frel. Leuke optredens in de zestiger jaren waren volgens hem die op Koninginnedag. “Dan speelden we altijd ergens buiten, hetzij in de Waterloostraat, op het Afrikaanderplein, bij de locomotiefremise op de Hilledijk of bij De Brink. Daar stond dan een muziektent en die was altijd bomvol”, herinnert hij zich. Clubhuis De Brink was tevens de oefenruimte van de groep. Volgens De Frel was The Oxs één van de eerste bands die optrad in de later populair geworden beatkelder De Grot op de Doklaan. “Als ik me goed herinner hebben we nog geholpen het podium te bouwen.” Genoeg Toen soulmuziek plotsklaps enorm populair werd, heette de groep ineens Soul Surprise. “Jammer genoeg verliet John Borghout de band, maar we kregen er een andere goeie toetsenist voor terug”, aldus De Frel. Dat was Tino Anraad. De Frel ging zich hoofdzakelijk met zang bezighouden en slaggitarist Izelaar werd de bassist van Soul Surprise. “Met ons bluesverleden konden we de soulmuziek goed aan”, legt hij uit. Na de soul was het tenslotte underground dat de band ging spelen. Totdat het in 1970 uit was met de pret. “We vonden het genoeg geweest. De rek was eruit. Alleen Tino Anraad en Joop Leeflang zijn daarna nog in een andere band terechtgekomen.” Jarenlang liet Louis de Frel de gitaar links liggen. Ongeveer vijf jaar geleden pakte hij de draad weer op, door met een viertal andere oud-muzikanten te gaan musiceren. “Maar optreden doen we niet. We spelen uitsluitend voor ons plezier en recht voor z’n raap, zonder cd’s of een computer erbij. Gewoon inpluggen en spelen. Dat is het mooiste wat er is.”