Bron: Beat aan de Maas

Begin zestiger jaren, toen er van beatmuziek nog geen sprake was, begonnen de broers Herman en Flip Oosthoek uit Pernis wat op een gitaar te pingelen. Al gauw ontstond het plan een bandje te formeren. Een paar maanden later stonden ze met een paar andere kornuiten voor de eerste maal op de planken als The Mad Jumpers.

Aanvankelijk waren het Herman (sologitaar), Flip (slaggitaar), Joop Desjardijn (basgitaar) en Jan van Eyk (drums) die keurig gekapt en in mooie strakke pakken à la The Shadows instrumentale nummers ten gehore brachten. The Mad Jumpers traden op in buurthuizen, op schoolfeesten, bruiloften en partijen. Herman Oosthoek: “Mijn broer was de eerste die op een gitaar begon te oefenen met een oude radio als versterker. Ik geloof dat we twee maanden op gitaarles hebben gezeten. Je leerde het voornamelijk door nummers na te spelen die je op de radio hoorde of door honderd keer hetzelfde plaatje te draaien.” Broer Flip: “Je keek in die tijd altijd uit naar Kerstmis, want dan wist je dat er traditiegetrouw weer een nieuwe plaat van The Shadows verscheen.” Omgedoopt Toen zanger Henk Broesder, die al furore had gemaakt als ‘de Friese Elvis’, de groep kwam versterken verschenen er ook nummers van Cliff Richard, Elvis Presley en andere rockers op het repertoire. Nadat met name The Beatles en The Rolling Stones voor een omwenteling in de moderne muziek hadden gezorgd en beatbandjes naarstig op zoek gingen naar een wat eigentijdser naam, werd de naam The Mad Jumpers omgedoopt in Made in Holland. Flip: “Ik weet nog hoe die naam tot stand kwam. We traden vaak op in West-Brabant in het feestelijke dorp Made. Toen dachten we: dan moeten we ons ook maar Made in Holland noemen.” Herman: “De muziek bleef een hobby. We speelden uitsluitend in de weekeinden. Doordeweeks moesten we hard werken in de haven. Wat je kreeg voor een optreden woog meestal niet op tegen de nogal hoge investeringen die we moesten doen. Ik weet nog dat we voor een optreden in een buurthuis veertig gulden per keer kregen. En dat moest je met vijf of zes man delen.” Want Made in Holland had op een gegeven moment ook organist Frans van Driel aangetrokken. Flip: “Nee, rijk zijn we er niet van geworden. De opbrengsten gingen naar onze ouders om de leningen voor de apparatuur af te betalen.” Sjacheraar De band heeft diverse managers de beatrevue zien passeren. De ene manager ging wel anders te werk dan de andere. Flip Oosthoek: “We hebben een manager gehad die voor optredens zorgde en af en toe ook wat in de band investeerde, zoals bijvoorbeeld voor de aanschaf van een Dynacord-echo. Maar met andere managers kregen we al gauw in de gaten dat zij het meest aan onze optredens overhielden. Zij staken helft in hun zak.” Er was ook een, wat Flip Oosthoek noemt, ‘kleurrijke manager’ bij. “Dat was de uit Friesland in Rotterdam neergestreken sjacheraar Hans Cornelissen. Hij is ooit een ‘bekende’ geworden, omdat hij de eerste Nederlander was die in Thailand twintig jaar gevangenisstraf kreeg voor heroïnesmokkel…”