Bron: Beat aan de Maas

Aanvankelijk heette de band The Playmates, maar die naam vonden de jongens in 1965 niet meer toepasselijk in het beattijdperk. Het was zanger Ger de Bruin die met een andere naam op de proppen kwam: The Fact.

“De Bruin was de vervanger van Hans Jongeleen en hij had een dijk van een stem. En een staartje, dat was toen heel bijzonder”, weet drummer Aad de Winter (bij de fans beter bekend als Vicky) zich te herinneren. De Winter vormde met slaggitarist Ferry Zindel de basis van The Fact. De namen van de andere muzikanten waren Hans (basgitaar) en Frits (sologitaar). “De achternamen van die twee weet ik niet meer”, zegt hij. Het eerste optreden van de band staat nog op z’n netvlies. “En dat daar geld bij moest, weet ik ook nog. We hadden een zaaltje gehuurd in het zalencentrum in de Kipstraat, maar de onkosten bedroegen meer dan de opbrengst.” Feit is dat de populariteit van The Fact gestaag steeg. De Rotterdammers werden niet alleen in zalen in de Maasstad gevraagd, ook in onder meer de populaire Beatclub in Scheveningen. De Winter: “We wonnen bovendien de Grote Prijs van Rotterdam. Daarna kwamen we in de finale van een landelijk concours. In de voorronden traden we op in De Marathon in Den Haag en in een zaal in Utrecht. De finale was in Emmen. Een bus vol fans volgde ons. Dat was geweldig.” De band sleepte een proefopname van platenmaatschappij Phonogram in de wacht. Toen medio 1966 Ed de Lange manager werd, onderging The Fact korte tijd later een metamorfose. Een aantal musici gaf er de brui aan. Met De Winter en Zindel (die sologitaar ging spelen), Tom Brinckmann (slaggitaar en zang) en Ed van Helten (basgitaar en zang) sloeg de band een andere muzikale richting in. Nummers van The Kinks, Beatles en Stones verdwenen van het repertoire, om plaats te maken voor covers van John Mayall, The Animals, The Spencer Davis Group en The Zombies. In die periode maakte ook Ap Andriessen (zang en mondharmonica) korte tijd deel uit van de groep. Brand In de nieuwe samenstelling werden eveneens successen geboekt en kreeg een zus van De Winter haar handen vol aan het bestieren van de Factfanclub met bijna vierhonderd leden. De Winter: “We deden mee aan een 24-uurs beatmarathon in Rotterdam en werden, na Rob Hoeke’s Rhythm and Bluesgroup uitgeroepen tot de beste band. We waren in oktober 1966 ook te zien op het journaal tijdens een optreden op een of andere manifestatie op een zaterdagmiddag in het centrum van de stad. Zelf hebben we die opnamen nooit gezien, want ‘s avond stonden we weer ergens op de planken in een zaal in Crooswijk. Videorecorders bestonden toen helaas nog niet.” Aan het bestaan van The Fact kwam in maart 1967 een abrupt en dramatisch einde. Een felle brand in een buurthuis in de Coolsestraat, de repetitieruimte van de band, legde niet alleen het pand gedeeltelijk in de as, maar tevens alle opgeslagen instrumenten en apparatuur van de groep. Schade: 20.000 gulden. “We hadden alles op afbetaling gekocht en van verzekering was geen sprake. Dus we konden afbetalen aan instrumenten die we niet meer hadden”, treurt De Winter met terugwerkende kracht. Pogingen om de band uit de brand te helpen door benefietconcerten te organiseren in zaal Odeon en De Doelen, waar onder meer The Sandy Coast, Les Baroques, The First Sect en The Condors belangeloos optraden, brachten vijfhonderd gulden op. Te weinig om opnieuw te kunnen beginnen. Aad de Winter: “Ik vraag me nog wel eens af: wat zou er van The Fact geworden zijn, zonder die brand…”.