Bron: Beat aan de Maas

Halverwege de zestiger jaren besloten vijf Rotterdamse jongens een band te formeren. Een aantal van hen had al wat ervaring opgedaan in een gitaargroep, maar dit moest een heuse beatband worden. De naam van de groep was er al voordat ze één noot hadden gespeeld: The Dukes.

Het gezelschap bestond uit Karel van Oostveen (sologitaar), Herman Huizinga (slaggitaar), Ton Gloudie (drums), Theo Reuvers (basgitaar) en John Diamant (zang en mondharmonica). “De eerste repetitie vond plaats in de ouderlijke woning van de slaggitarist”, herinnert John Diamant zich. “Maar al snel kregen we een repetitieruimte aangeboden. Dat was een schuurtje bij een boerderij aan de Straatweg, bij de Bergse Achterplas. Het was van buren van Karel van Oostveen.” The Dukes stelde een repertoire samen met nummers van populaire bands als The Who, The Kinks en The Rolling Stones. “Als ik me goed herinner was ‘Hello Josephine’, van The Scorpions, het eerste nummer dat we onder de knie hadden”, zegt Diamant. “En we speelden ook ‘Ik heb geen zin om op te staan’ van Het.” De groep trad na enkele maanden voor het eerst op in Schiebroek. “In De Brandaris”, weet Diamant. “Volgens mij was dat een jongerensociëteit.” Montfoort Diamant: “In eerste instantie speelden we voornamelijk in zalen in Schiebroek en Hillegersberg. Daarna ‘veroverden’ we ook de rest van de stad.” Zo gaf de groep een openluchtconcert tijdens een Koninginnedagfeest in de Stokroosstraat op Zuid, stonden ze op de planken van de Spes, eveneens op de linker Maasoever, en in Arcade in Schiedam. Optredens buiten de regio Rotterdam waren er volgens Diamant niet veel. “Ik kan me alleen een concert in een zaal Montfoort herinneren”, zegt hij. “Het was trouwens niet de bedoeling dat wij daar zouden spelen. We gingen met een andere Rotterdamse band mee. Die jongens vroegen of wij ook een nummertje of vijf wilden doen. Dat wilden we wel, maar al na twee nummers werden The Dukes van het podium gehaald, omdat we veel meer succes hadden dan zij…” Een ander opmerkelijk optreden noemt Diamant dat tijdens een feest in het Libanonlyceum, waar tevens een andere beatgroep en The Dutch Swing College Band op het programma stonden. “Wij stonden in de kelder. We hadden net een nieuwe geluidsinstallatie aangeschaft en die wilden we uitproberen. Het was een verschrikkelijke pokkenherrie. Iedereen in het gebouw kwam naar de kelder om te kijken wat daar aan de hand was.” Eilandje Het meest legendarische concert gaven The Dukes volgens Diamant op een eilandje in de Bergse Plas. “Daar was geen elektriciteit. Toen hebben we iedereen die over een geaarde kabel beschikte ingeschakeld en alle stukken met elkaar verbonden. Er was ongeveer honderdvijftig meter elektriciteitskabel nodig en die kwam er ook. Met bootjes werden de bezoekers er naar toe gebracht. Dat optreden vergeet je natuurlijk nooit meer.” The Dukes hebben volgens Diamant vijf jaar bestaan. “Er zijn veel personele wisselingen geweest en we hebben ook nog een tijdje een organist binnen de gelederen gehad.” Zanger Diamant verliet na twee jaar de groep. Zijn opvolger was destijds John van Katwijk (later manager van onder meer René Froger), met wie de band de single ‘She was a gipsy’ opnam.