bron: beat aan de maas

Het was een enorm kabaal, dat begin zestiger jaren iedere zaterdagmiddag werd geproduceerd in een voorkamer van een etagewoning op de Noordsingel. Het kon niet missen: daar repeteerde een band. Dat klopte. Het waren de eerste klanken van beatgroep The Cheeta’s.

Ruim veertig jaar later vraagt Bob Kesting zich nog steeds af hoe het mogelijk was dat de repetities nooit problemen in de buurt gaven: “Bovendien zaten er soms wel twintig andere jongelui in de kamer naar ons te luisteren. Maar kennelijk kon dat allemaal in die tijd”. Kesting was gitarist in de band, die verder bestond uit Jan Warbie (sologitaar en zang), Wim v.d. Bunt (gitaar), Ton v.d. Meer (basgitaar) en Frans Delmee (drums). Bijna alle jongens kwamen uit Schiebroek (“Behalve Frans dus, die woonde op de Noordsingel”), dus het lag voor de hand dat de eerste optredens van The Cheeta’s in die wijk plaatsvonden. En later in het Noorden. Kesting: “Zalen zoals De Pater, De Brandaris, Het Gelderse Dorp en de kantine van voetbalvereniging Leonidas waren voor ons op een gegeven moment vaste adressen. Daar traden we regelmatig op”. Togo bar Beatgroepen hadden in die tijd nog weinig aanzien. Zo kon het gebeuren dat een optreden in De Brandaris door de politie werd stilgelegd. Kesting: “Maar we lieten ons niet uit het veld slaan, vertrokken naar Het Gelderse Dorp aan de Gordelweg, om daar weer vrolijk verder te spelen”. De leukste herinneringen bewaart Kesting aan de concerten in de altijd bomvolle kantine van Leonidas. “Daar traden ook internationaal bekende groepen op, zoals The Tee Set en The Motions”. The Cheeta’s wisten later ook onder meer een maandcontract in de wacht te slepen in de roemruchte Togo Bar van oud-Sparta-trainer Toon v.d. Enden in de Tiedemanstraat. “Daar kreeg je weliswaar een grijpstuiver voor, maar dan had je wèl aanzien. Alle beginnende groepen wilden daar dolgraag spelen”. Gitarist Kesting fungeerde ook als manager voor de band. “Ik werkte destijds op een expeditiekantoor en daar was ik meer met werkzaamheden voor de band bezig, dan voor het bedrijf. Daar werd ik natuurlijk op een dag op aangesproken”. Derhalve kregen The Cheeta’s ook werk buiten de Maasstad. Ze stonden op podia in Twello, Oudenbosch en Zundert. En ze speelden ook over de grens: in Remouchamps in België. Stunt Platen hebben The Cheeta’s nooit gemaakt, hoewel een affiche voor een optreden van de Rotterdammers in Zundert anders moest doen geloven. Daarop werd de band aangekondigd met de mededeling: ‘bekend van hun platen’. Kesting: “Dat was gewoon een stunt van de zaaleigenaar. Die wilde zoveel mogelijk publiek naar binnen halen. We hebben nooit een platenstudio van binnen gezien, we konden zelfs geen noot lezen…” The Cheeta’s hebben vijf jaar lang op de planken gestaan. In 1966 ging de groep ter ziele. Van alle musici is destijds alleen Jan Warbie verder gegaan in de muziek. Hij belandde daarna in de succesvolle Rotterdamse formatie The Swinging Soul Machine. De inmiddels 65-jarige Bob Kesting speelt nog uitsluitend voor zichzelf en iedereen die het maar horen wil. “Ik speel ook keyboard en heb mezelf de laatste jaren tevens saxofoon leren spelen”, zegt hij.