Texas blues is een sub stijl van de blues. De stijl is niet beperkt tot alleen Texas blues-artiesten. De stijl heeft vele variaties, maar typerend is dat het met meer swing wordt gespeeld dan met andere blues stijlen.

Texas blues verschilt van stijl net als de Chicago blues door gebruik van instrumenten en geluid, vooral het heftige gebruik van de gitaar. Muzikanten als Stevie Ray Vaughan dragen bij aan het gebruiken van veel verschillende gitaargeluiden. De ‘southern slide guitar’ is daar een voorbeeld van. Maar ook door het gebruik van verschillende melodieën van blues en jazz.

De Texas blues ontstond rond de beginperiode van de 20e eeuw onder de Afro-Amerikanen die werkten in de olievelden en op boerderijen. In de jaren 20 begon Blind Lemon Jefferson de stijl door het gebruik te maken van jazz-improvisaties en door het begeleiden van een eensnarige gitaar. Zijn invloed inspireerde velen, zoals Lightnin’ Hopkins en T-Bone Walker. Tijdens de Grote Depressie in de jaren 30 verhuisden veel blues artiesten naar steden als Galveston, Houston en Dallas. Het kwam door deze steden dat een nieuwe golf van populaire artiesten ontstond. Slidegitarist en gospelzanger Blind Willie Johnson en Big Mama Thornton zijn daar voorbeelden van. Duke Records en Peacock Records waren de grootste labels.

In de jaren 60 verplaatsten de platenmaatschappijen zich naar het noorden, waardoor de invloed van de Texas stijl in de blues verminderde. Dit kwam terug in de jaren 70, toen het texas-blues rock-geluid ontstond, geleid door ZZ Top en The Fablous Thunderbirds. Dit deed het stadium van voor de jaren 80 herleven. Stevie Ray Vaughan verplaatste de blues hoofdstad naar Austin.