Bron: Beat aan de Maas

Aanvankelijk heette de band Frank and Burt & the Soul Serenade, later werd dat Rick & Burt & the Soul Serenade. Toen uiteindelijk alleen de naam Soul Serenade overbleef kwamen tevens de successen.

Soul Serenade was één van de Rotterdamse bands die eind zestiger jaren ook een graantje mee pikte van de populariteit van de uit Amerika overgewaaide soulmuziek. De doorgaans tien leden tellende formatie wist op het juiste moment, medio 1968, op de podia toe te slaan. Met een bij de soulsound behorende blazerssectie en een wervelende show speelden de Rotterdammers overal in het land de zalen plat. Het was Bert van der Wiel, voorheen zanger van de beatgroep Tie-Pies, die besloot met een aantal muzikanten uit deze formatie het roer om te gooien. “Alles was plotseling soul wat de klok sloeg, dus wij gingen daar ook in mee. We droegen allemaal een wit pak en dan was het zoveel mogelijk swingen op het podium”, licht hij toe. Knoppen Nadat ex-zanger Eddy Nelson (Eddy Nelson and the Eddysons) manager van de band was geworden en Soul Serenade te boeken was bij concert-organisator Paul Acket, ging het als een trein. Van der Wiel: “We hebben zo’n beetje met alle bekende popgroepen uit die tijd op de Nederlandse podia gestaan”. Memorabel noemt hij een concert van Soul Serenade in De Doelen. “We stonden toen in het voorprogramma van The Small Faces. Toen we ‘s middags hadden gesoundchecked, hadden we al het gevoel dat we een goed optreden zouden gaan neerzetten. En dat werd ‘t. Die Small Faces hadden alle knoppen van de versterkers op tien gezet. Dat was in die zaal niet om aan te horen. Die gasten konden bij wijze van spreken gelijk naar huis. Wij hadden veel meer succes dan die Engelse topband”. Dat er in die turbulente jaren bij sommige groepen ook wel eens een instrument naar de knoppen ging, zag Van der Wiel toen hij met Soul Serenade in Honselersdijk met een andere Engelse groep, The Nice, op de planken stond. “Die staken aan het slot van hun optreden hun orgel compleet in de fik…”. Single Onder leiding van Eddy Nelson, die zich ging manifesteren als producer en later Eddy Owens heette, ging Soul Serenade de studio in. Resultaat was de single Face to Face with Heartache. De presentatie van de single vond plaats in platenzaak Dankert op de Coolsingel. Op de vraag of het enige plaatje dat de band maakte vervolgens een beetje werd verkocht, zegt Van der Wiel: “Een beetje niet”. De plaat flopte, maar de groep zat nog altijd niet om werk verlegen. Drie jaar stond Soul Serenade op de planken. Toen de soulmuziek z’n beste tijd had gehad, kwam er ook een eind aan het bestaan van de groep. Van der Wiel wist na het ter ziele gaan van de band nog niet dat hij korte tijd later als zanger van de Nederlandse Abba-kloon Champagne nóg meer en internationaal successen zou gaan boeken. Champagne had in het begin van de zeventiger jaren enkele dikke hits, onder meer met Rock-and-Roll Star. Niettemin zegt Van der Wiel de beste herinneringen te hebben overgehouden aan Soul Serenade: “Omdat met die band gewoon mijn leukste muzikale periode was”