Deze zanger hoort u regelmatig tijdens de uitzendingen van Stepupzorgradio.

Robert Long, pseudoniem van Jan Gerrit Bob Arend (Bob) Leverman (Utrecht, 22 oktober 1943 – Antwerpen, 13 december 2006) was een Nederlands zanger, schrijver, componist, cabaretier en radio- en televisiepresentator.

Long werd geboren in Utrecht en groeide op in Ederveen. Zowel hij als zijn gescheiden moeder kwamen regelmatig in aanvaring met de veelal orthodox-protestante dorpsbewoners. Dat werd er niet beter op toen Long openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam. De weerstand die zijn geaardheid in zijn omgeving opriep, werd uiteindelijk de drijfveer voor zijn artistieke verzet. Hij uitte deze periode in het album Homo sapiens met gelijkluidende titelsong en het liedje Perebloesem op het album Nu.

Na een korte carrière als etaleur bij HEMA ging Long als artiest optreden. Onder de artiestennaam ‘Bob Revvel’ richtte hij in 1963 de band The Yelping Jackals op. In 1964 veranderde de naam in Bob Revvel and the Yelping Jackals. In 1966 werd Long zanger van Bob Revvel and the A-Ones, waarmee de single It Takes Time werd uitgebracht. In 1967 stapte hij over naar de band Gloria, later Unit Gloria. Zijn Engelstalige repertoire had, zeker in het licht van wat er allemaal nog komen zou, een betrekkelijk onschuldig karakter. De grootste hit van Long bij Gloria is The Last Seven Days. Vanaf 1971 zong hij solo onder zijn definitieve artiestennaam Robert Long (een naam die verwijst naar zijn lengte van 1,92 meter), al bracht hij in 1973 nog een Engelstalige single uit onder de naam Michael Hirschmann. Toen Long bij Unit Gloria vertrok, werd zijn rol daar overgenomen door zangeres Bonnie St. Claire.

In 1975 werkte hij mee aan het satirisch theaterprogramma Scherts, satire, songs en ander snoepgoed met Dimitri Frenkel Frank, Jenny Arean en Jérôme Reehuis.

Aanvankelijk bracht Long enkele Engelstalige singles uit. Na een demo, waarop Long enkele eigen Nederlandstalige liedjes zong, werd hij in contact gebracht met arrangeur Erik van der Wurff. Onder de leiding van John Möring nam Long zijn eerste solo-lp Vroeger of later (1974) op. De liedjes kenmerkten zich door hun maatschappijkritische teksten, waarin met ironie de Amerikaanse politiek en de Nederlandse maatschappij behandeld werden. Bij zijn besluit om over te stappen op Nederlandstalig repertoire speelde een rol dat Longs Engelstalige solocarrière maar moeizaam van de grond kwam. Pas toen hij een langspeelplaat maakte met Nederlandse teksten, steeg hij in korte tijd naar de hoogste regionen van de albumhitparades.

Van zijn eerste Nederlandstalige album Vroeger of later werden uiteindelijk meer dan een half miljoen exemplaren verkocht. Het behoorde achtereenvolgens 118 weken bij de best verkochte albums, waarvan drie keer op de eerste plaats. Ook van zijn tweede album Levenslang, met daarop het nummer Thorbeckeplein, gingen enkele honderdduizenden over de toonbank. In 1977 ontving hij de eerste van zes Edisons.

In zijn liedjes verwoordde Long het onbehagen dat onder grote groepen jonge mensen leefde. Hij was vóór het milieu en tegen het kapitaal. Zijn felste teksten waren echter gericht tegen de Kerk, de paus en Jezus Christus zelf. Wie Vroeger of later op de draaitafel legt, hoort naast romantische liedjes over liefde en homoseksualiteit ook afkeuring tegen alles wat christelijk is zoals het bekende Jezus redt.

Het succes gaf Long vleugels en zijn provocaties werden openlijker en venijniger. Samen met Leen Jongewaard maakte Long in de jaren 80 een serie van drie theaterprogramma’s: Duidelijk zo!? (1980), Tot hiertoe (heeft de Heere ons geholpen) (1982) en En het bleef nog lang onrustig in de stad (1983). Het duo trok ten strijde tegen ‘burgerlijkheid en calvinisme’. Woedende reacties vanuit vooral de hoek van orthodoxe protestanten zoals de SGP, de EO en haar achterban maar ook vanuit katholieke kringen, stimuleerden Long alleen nog maar meer. Ook het evangelisten-echtpaar Lucas en Jenny Goeree kreeg ervan langs. Omdat hij weer soloprojecten wilde gaan maken, kwam er na de derde voorstelling met Jongewaard een einde aan hun samenwerking. Leen Jongewaard betreurde dat zeer.

Zijn albums bleven in de jaren 80 ook goed verkopen. In 1984 kreeg hij een Gouden Harp. In 1986 scoorde Long met de single Iedereen doet ‘t een top 10-hit in Nederland.

Niet alleen in de teksten van zijn liedjes was Robert Long kritisch. Ook buiten zijn optredens was hij maatschappelijk actief. In 2000 werd hij bijvoorbeeld woordvoerder van de Stichting Varkens in Nood, een organisatie die misstanden in de bio-industrie onder de aandacht van het publiek wilde brengen. In het Agrarisch Dagblad en het weekblad Boerderij maakte hij een vergelijking met wreedheden uit de Tweede Wereldoorlog: “Varkens leven als in een concentratiekamp”. Hij riep consumenten op te kiezen voor diervriendelijk geproduceerd varkensvlees in plaats van “het martelkarbonaadje, dat goedkoop, ziekmakend en op barbaarse wijze geproduceerd is”. “Aan concentratiekampen is een einde gekomen. Schuldigen konden worden gestraft, maar voor de varkenshouderij gaat dat nog niet op”, aldus Long. Het Agrarisch Dagblad publiceerde zijn kritiek onder de kop “Varkens zijn de joden van de vleesindustrie”. Deze publicaties deden veel stof opwaaien in de media en in landbouwkringen. De landbouworganisatie LTO Nederland spande een kort geding tegen hem aan. Daarin werd de rechter verzocht hem te bevelen deze uitspraken terug te nemen en hem te verbieden verder in het openbaar soortgelijke uitlatingen te doen. De rechter honoreerde echter zijn beroep op de vrijheid van meningsuiting. Voor Varkens in Nood bracht Long ook een single uit, genaamd Een vrolijk biggetje.

Long kreeg op 8 september 2005 een hartinfarct en werd hiervoor gedotterd in het Academisch Medisch Centrum te Amsterdam. Later dat jaar, op 6 december 2005, trouwde Long met zijn Belgische vriend en manager Kristof Rutsaert (1971). De voltrekking van het huwelijk werd in het gemeentehuis van Baarle-Nassau uitgevoerd door Gerard Cox, een goede vriend van Long. Speciaal voor het huwelijk werd Cox de week ervoor in Breda beëdigd als ambtenaar van de burgerlijke stand.

Op 11 december 2006 werd bekendgemaakt dat Long terminaal ziek was en nog zeer kort te leven had. Begin december werd hij met een ernstige vorm van buikvlieskanker in een ziekenhuis opgenomen. Hij kreeg chemotherapie maar dit werd vrij snel weer afgebroken nadat bleek dat de kuur niet aansloeg. Robert Long overleed op 13 december 2006 op 63-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Antwerpen. Hij is op 23 december 2006 begraven in een zandgraf op de Haagse rooms-katholieke begraafplaats Sint Petrus Banden, niet ver van de arcade, waar ook zijn goede vriend Dimitri Frenkel Frank begraven is. Op het grafmonument staat een beeld van de Vlaamse kunstenaar George Minne (1866–1941) een “geknielde jongeling”, waarvan het oorspronkelijke ontwerp gebruikt is voor een fontein in Gent; ook is er de zin te lezen die Long zelf uitkoos in zijn lied Grafschrift: “Iemand, in elk geval één, heeft er van hem gehouden”.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Vroeger of later	1974	18 mei 1974	1(5wk)	118
Scherts, satire, songs & ander snoepgoed	1975	–			met Jenny Arean, Jérôme Reehuis & Dimitri Frenkel Frank
Levenslang	1977	26 februari 1977	2	23
Homo sapiens	1980	16 februari 1980	1(3wk)	24
Van voor de zomer 1973-1983	1982	25 november 1982	4	11	Verzamelalbum
Dag kleine jongen	1983	21 januari 1984	2	35
Liefste, mijn liefste	1984	–
10 jaar theater	1985	–			Verzamelalbum met hoogtepunten uit de theatershows
Achter de horizon	1986	8 maart 1986	1(2wk)	37
Hartstocht	1988	6 februari 1988	3	17
Goud op zilver	1988	–
Tsjechov	1988	22 februari 1988	65	4	Soundtrack Musical “Tsjechov” / met Martine Bijl, Simone Kleinsma & Robert Paul
Liedjes uit de krullentijd	1989	25 november 1989	18	13	Verzamelalbum
Het onherroepelijke fantastico album	1990	14 april 1990	30	7
Voor mijn vrienden	1992	21 maart 1992	10	14
Het allerbeste van	1993	27 november 1993	22	15	Verzamelalbum
In die dagen	1994	–
Uit liefde en respect	1994	2 april 1994	4	28
Nu	1996	26 oktober 1996	29	11
Uit liefde en respect voor Gershwin	1997	13 september 1997	22	9	met Greetje Kauffeld & Margriet Hermans
Lang genoeg jong	1999	3 april 1999	11	11
Vanavond tussen 8 en 11 Live	2000	–			Livealbum
Brand!	2002	21 september 2002	28	26
‘n Duivels genoegen	2006	13 mei 2006	32	20
Essential	23 juni 2011	–			Verzamelalbum
Best of – 3 CD	21 maart 2012	31 maart 2012	45	4	Verzamelalbum

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Let us try	1973	10 februari 1973	11	7	Nr. 16 in de Single Top 100 / Alarmschijf
I believe in love	1973	20 oktober 1973	31	4
Heeft een kind een toekomst	1984	13 oktober 1984	30	3	Nr. 29 in de Single Top 100
Iedereen doet ‘t	1986	26 april 1986	9	10	Nr. 9 in de Single Top 100
Geef ons vrede	1987	3 januari 1987	37	3	Nr. 26 in de Single Top 100
Ai lof joe so	1988	27 februari 1988	tip2	–	Nr. 35 in de Single Top 100
Vanmorgen vloog ze nog	1988	20 oktober 1988	16	7	als Tjechov / met Martine Bijl, Simone Kleinsma & Robert Paul / Nr. 15 in de Single Top 100