Bron: Beat aan de Maas

De groep werd in feite opgericht in de zomer van 1967 op een camping in ‘s-Gravenzande. Daar liepen twee Rotterdamse jongens elkaar tegen het lijf. Ze speelden gitaar en hielden van het betere blueswerk. Daar moest een band van komen, vonden ze. Dat werd: Eastern Jam

Louis Smit (slaggitaar) en Wil van Rossum (sologitaar) gingen vervolgens in Crooswijk en Kralingen op zoek naar leeftijdgenoten, die eveneens musiceerden en hielden van de muziek van John Mayall and the Bluesbreakers , Cuby and the Blizzards en The Cream. Snel vonden zij in Wil Seits (drums), Onno Holkers (zang), Karel IJsseldijk (basgitaar en zang) en Peter Haas (orgel) kompanen om een groep te formeren. Louis Smit: “Rond de achttien jaar waren we. Het was in de Flower Powerperiode en alles leek mogelijk. In een oude bakfiets reden we onze instrumenten en apparatuur van de ene oefenruimte naar de andere. Aangezien we nogal wat herrie veroorzaakten, waren de buurthuizen waar we repeteerden niet erg blij met ons. Dus we moesten nogal eens verkassen.” Feesten Toen de band een vaste repetitieruimte kreeg in een voormalig padvindersgebouwtje in de Spaanse Polder, konden de muzikanten zoveel lawaai maken als ze maar wilden. “En de feesten waren daar ook niet van de lucht. We hadden er zelfs een eigen bar. Die feesten duurde vaak tot diep in de nacht”, zegt Smit. En toen was er na enkele maanden het eerste optreden van Eastern Jam. Smit: “Dat was in Kralingen, in een schoolgebouw, als ik me goed herinner in de Gashouderstraat.” Daarna kwam het ene optreden na het andere. Onder meer in De Leiperd. “Dat was een soort bunker onder de Maasbrug. Daar kwamen nogal ruige gasten”, weet Smit. Toen drummer Seits trouwde, verliet hij de band. In zijn plaats kwam Kees Meurs. Eastern Jam timmerde toen steeds meer aan de weg. En niet alleen in de Maasstad. De groep stond vrijwel overal in ons land op de planken. “Zo deden we een keer mee aan een talentenjacht in Laren waar Karel Prior jurylid was en was er ook een bijzonder optreden in Antwerpen.” Playbacken Dat optreden in Antwerpen zal Louis Smit nooit vergeten. “We waren gecontracteerd door disco ‘De Lachende Koe’. Die naam vergeet ik nooit. En n, wij daarheen, uiteraard met onze complete geluidsinstallatie. Nadat we alles in die zaal hadden opgesteld, werden we erop gewezen dat we moesten playbacken. We wisten niet wat we hoorden! Bleek een discjockey platen te draaien en wij moesten doen alsof we musiceerden. Het waren wel allemaal nummers die we op ons repertoire hadden staan, maar het was ongelooflijk. Op z’n Belgisch zou ik zeggen. We hebben daar een beetje staan acteren, maar wat ik me van dat optreden herinner is hoofdzakelijk dat we  flink dronken zijn geworden en enorm gelachen hebben.” Eastern Jam heeft tot 1972 bestaan. Vier jaar geleden werd het initiatief genomen een reünie te organiseren. Alle bandleden zagen elkaar toen weer in een zaaltje in Hoogvliet. Smit: “Dat was leuk. En vanzelfsprekend hebben we ook met elkaar gespeeld. Hoe dat klonk? Dat wil je niet weten”, zegt hij. “De zanger kon niet meer zingen en de muzikanten speelden ook niet meer zoals vroeger. Het was niet om aan te horen! Maar dat maakte niet uit. Bovendien, Eastern Jam is altijd in de eerste plaats een plezierband geweest.”